İyi Beslen İyi Hisset

Tarifler

13/11/2017

Fırında Elmalı Tarçınlı Yulaf

tarifler

14/08/2017

Omlet Tart

tarifler

07/07/2017

Fırında Baharatlı Karışık Sebze

tarifler

29/05/2017

Kookoo Sabzi (Kuku Sabzi)

tarifler

24/02/2017

Seed Mix (Tohum Çekirdek Karışımı)

tarifler

31/12/2016

Yulaflı Yüksek Proteinli Pancake

tarifler

30/11/2016

Atıştırmalık Baharatlı Nohut

tarifler

31/10/2016

Bezelye Salatası

tarifler

1
2
3
4

Yazılar

10

Tem

Beslenme bir bilimdir ve bilimde inanışa yer yoktur.

Geçen ay Instagram’da paylaştığım ve oldukça beğenilen 10 postluk yazı dizisini daha kalıcı olması a...
10

Nis

Bahar Geldi, İmdat Kilo Vermem Lazım!

Baharın gelişi, havaların ısınmasıyla birlikte yaz mevsimi kendisini hatırlatmaya başladı. Tabii ki ...
05

Ağu

Duygusal Yeme: 5 Adımda Kendinizi, 4 Adımda Çevrenizi Değiştirin

Bu yazı konuk yazar Uzm. Psk. Kardelen Ergin işbirliği ile yazılmıştır. Duygusal yeme, aç olm...
30

Haz

Soru Cevap – Haziran 2016

Birkaç ay aradan sonra soru – cevap postları geri döndü! :) Bu ay Instagram üzerinden gelen soruları...

Instagram

Instagram post 2243794543445426622_3239191

Danışanlarıma sürekli vurgulamaya çalıştığım bir nokta var ki o da şu, sosyal hayat da biz insanlar ve sağlığımız için önemli ve her kültürde sosyalleşmenin temel yapıtaşı yemek yemek. Fakat kilo yönetimi sağlamaya çalışan birçok yöntem, özellikle de diyetler bu gerçekliği göz ardı ediyor ve gün ne olursa olsun, ne ortamda olunursa olunsun kişiden bir önceki günle aynı şekilde yemesini bekleyerek işleri oldukça zorlaştırıyor. Ve daha önce farklı diyet girişimleri yaşamış olan çoğu danışanım, bu şekilde düşünmeye alışık olduklarından bazen biraz daha fazla yemenin de "normal" olduğunu kabullenmekte zorlanıyorlar.
_
Normal hayat düzeninde bazı günler daha fazla yenir, bazı günler daha az yenir. Bu gayet normal ve bunu kabul ederek hedefiniz doğrultusunda yine de ilerleyebilirsiniz.
_
Dünya Sağlık Örgütü, sağlığı fiziksel, ruhsal ve sosyal olmak üzere 3 bileşenli olarak kabul ederken sağlık ya da kilo kontrolü anlamındaki birçok protokolün sosyal ya da psikolojik bileşeni göz ardı etmesini anlamlandıramıyorum.
_
👉🏼Danışanın her gün 1000-1200 kalori yemesini bekleyip, hafta sonu da bunu sürdürtmeye çalışıp sürdüremeyip kendisini suçlaması, başarısız hissetmesine neden olan aslında gerçekliği göz ardı ederek hazırlanmış diyet listeleri, danışanın kendisi değil.
_
👉🏼Danışanı aç bırakıp, bir süre sonra patlama yaratmanktan ziyade aslında,
👉🏼Daha esnek, danışanı açlıktan süründürmeyen, hafta sonuna uygun, gerçekçi ve gözünü döndürmeyen esnek bir hafta sonu/sosyal okazyon planıyla daha sürdürülebilir bir rutin yaratılabilir.
_
Mesela danışan 1000-1200 değil de 1500-1600 kalori tüketse normal günlerinde, okazyonlu günlerde de daha esnek bir şekilde 2000 kalori civarında kalmaya çalışsa, hem yediklerinden hem hayatından zevk alsa ve bu tarz bir beslenmeyi sürdürebilse zaten çok daha başarılı olacak eminim ki.
_
Katı diyetler, büyük kalori açıkları kilo yönetimi konusunda uzun vadede başarısızlıktan başka bir şey getirmiyor. Lütfen kendinizi suçlamayın. Kiloların kalıcı çözümü için acı çekmeden uyabileceğiniz bir beslenme rutinine ihtiyaç var, sizi açlıktan süründüren kendinizi başarısız hissettiren katı bir diyet listesine değil. #cerenyavuz
_
🍕Credit: @violettinder

Instagram post 2240906212206347866_3239191

Ne zaman bir şeyler yiyorsunuz? Bir şeyler yerken gerçekten yerken aç mısınız ya da başka bir nedenle mi yiyorsunuz, hiç dikkat ettiniz mi? 👀
_
🤓Açlık tokluk farkındalığının ve kontrolünün öğretildiği 40 kişi üzerinde yapılan bir çalışmada (Bruin et al., 2019), katılımcıların aç olmadıklarında da yemek yediklerini fark ettikleri ve açlık dışında yemek yemeye neden olan ana duygunun sıkıntı olduğu gözlemlenmiş.
_
🤔Çoğu insanın sıkıntıdan yediğini bilsem de, yemek yemeye neden ana duygunun sıkıntı olduğunu bu çalışmada net bir şekilde görmek bana danışanlarıma da ara ara bahsettiğim bir şeyi hatırlattı. Bence çok sıkıldığımız bir noktaya gelip o an yememeye çalışmaktansa, ya sıkılmamamızı sağlayacak meşguliyetler geliştirmek ya da o sıkıntı hissiyle oturmayı öğrenmemiz gerekiyor. İkinci seçenek biraz daha zor olduğu için birincinin üzerinden gideceğim bu postta -kendini ikinci seçenek noktasına kadar geliştirmiş kişilere buradan tebriklerimi yolluyorum-.
_
💁🏻‍♀️İnsan olarak bizim sadece yemek içmek barınmak gibi basit ihtiyaçlarımız yok, aynı zamanda sevdiğimiz ilgimizin olduğu hobilere, aktivitelere de ihtiyacımız var ki ruhumuz beslensin. Hayatımızda bu aktiviteler eksikse bir noktada sıkılmamak elde değil. SIkıldıktan sonra da senelerdir yaptığımız davranışı tekrarlıyoruz haliyle ama aslında o kadar sıkıldığımız bir noktasına gelmesek elimiz de zaten yiyeceklere gitmek istemeyecek...
_
🤗Ben boş vakitlerimi spor yaparak (dizim nedeniyle aranılan sportif aktiviteye şu an ulaşılamıyor ama normal zamanlar için konuşuyorum), kitap okuyarak, arkadaşlarımızla görüşerek, enteresan bulduğum konularda belgeseller izleyerek, ilgim olan konularda bir şeyler öğrenerek, eşimle yeni bir yerler keşfederek geçiriyorum.
_
💁🏻‍♀️Sıkılmamayı öğrenmek ya da sıkıldığınızda o hisle oturmayı öğrenmek de aslında yiyeceklerle daha sağlıklı bir ilişkiye kavuşabilmemiz için ihtiyacımız olan bir kabiliyet olduğundan bence sıkıntıdan yemeğe yöneldiğimizi fark ediyorsak bu konuda da kendimizi geliştirmeye odaklanmakta yarar var. Ne düşünüyorsunuz, siz de sıkıntıdan yiyenlerden misiniz? 👀 #cerenyavuz #iyibesleniyihisset

Instagram post 2238750556863033760_3239191

Önceki iki postumda da anlattığım gibi, kilolu bir kişinin iyiliğini düşündüğünüz için diyor olsanız bile yeme yapma demek, o kişide daha fazla yeme isteği yaratıyor, fiziksel aktivite yapacaksa da yapmayası geliyor ve psikolojik olarak kişiye zarar veriyor. İnsanları yargılamak, utandırmak işe yaramıyor. Lütfen yapmayın, yapmayalım, keşke kimse yapmasa...

Instagram post 2237279272027046197_3239191

💁🏻‍♀️Kilo önyargısı ve çocuklarla ilgili yapılan çalışmalarda fazla kilosu olan genç kızların %47’sinin erkek çocuklarının ise %34’ünün aileleri tarafından kilo önyargısına maruz kaldıkları gözlemlenmiş. Yani fazla kilolu HER 2 KIZDAN BİRİ, ve HER 3 ERKEKTEN BİRİ kilo önyargısına maruz kalmış.
_
☹️Çocuklar ve gençler kilolarından dolayı, yaşıtları, aileleri ve arkadaşları tarafından yargılandıklarında, dalga geçildiğinde, kilolarıyla alakalı şakalra maruz kalındıklarında bunun utanç duygusuna neden olduğu, negatif beden algısı, düşük özgüven ve intihara kadar gidebildiği maalesef biliniyor.
_
📝Öğretmenlerin çocukların kilosuyla ilgili yargılarının olması, yüksek kilolu çocuklardan düşük beklentilere neden olunmasına neden olurken bu da çocukların eğitim hayatının olabilecek kadar verimli geçmemesini sağlıyor ve maalesef çocuğun uzun vadeli geleceğini negatif etkiliyor.
_
👉🏼Kilo önyargısına maruz kalmanın çocuk ve ergen birey üzerinde POZİTİF DEĞİL DE NEGATİF ETKİLERİ OLDUĞUNUN TEKRAR ALTINI ÇİZMEK İSTİYORUM.
_
👉🏼👉🏼👉🏼Uzun lafın kısası insanları dış görünüşleri ve kilolarıyla ilgili yargılamak yarardan ziyade zarara hem de düşündüğünüzden çok daha büyük zararlara neden oluyor. Hele ki çocuklarda ömür boyu kalıcı psikolojik sıkıntılara neden olabiliyor. Bence hepimizin iyiliği için başkalarının kilosunu ağzımıza sakız etmeyi bırakmamız, çocuk ve ergenlere onların iyiliğini düşünüyor olsak bile, yeme, yapma, dikkat et kilo aldın gibi sözler söylemememiz ve kilolarıyla ilgili dalga geçmemeyi öğrenmemiz lazım. Umarım bu postlar biraz daha bu konudaki farkındalığınızı arttırır.
_
🤗Bence Türk toplumunun bu konuda genel olarak bilinçlenmesine ciddi ihtiyaç var fakat ilk olarak nacizane tavsiyem özellikle sağlık alanında çalışan beslenme uzmanı, diyetisyen, doktor, hemşire, spor hocası, fizyoterapist, eczacı vs kişilerin bu konuda biraz daha bilinçlenmesi ve kendilerini bu konuda biraz daha eğitmeleri yönünde. Yoksa insanlara yarara değil maalesef zarara neden oluyoruz. Bu konuda kendinizi geliştirmek isterseniz kaynak olarak bıraktığım DSÖ raponu okuyarak başlayabilirsiniz.
_
Genel Kaynak: WHO – Weight Bias and Obesity Stigma, 2017 #cerenyavuz

Instagram post 2237177912880853815_3239191

Source: NEDA
_
Türkçe mealiyle kilo önyargısı, bir kişiye kilosundan dolayı ayrımcılık yapılması ya da stereotipleştirme durumunu tanımlayan terim.
_
👉🏼Kilolu birinin iradesiz olduğunu düşünmek, işindeki başarısını değerlendirirken kilosunu da düşünerek değerlendirmek, tembel olarak etiketlemek bu gibi inançlara sahip olmak, ayıplamak vb durumların hepsi kilo önyargısına giriyor.
_
👉🏼Internalized weight bias: İçselleştirilmiş kilo önyargısı kişinin kilosundan dolayı kendine yönelik negatif inançları olması durumuna deniyor. “Şişmanım o yüzden başarızım” vb cümleler içselleştirilmiş kilo önyargısına giriyor.
_
☹️Kilo önyargısı, fazla kilolu kişilerin toplumda marjinalleştirilmesine, okulda, işte ve sağlık alanında eşitsizliğe uğramasına neden oluyor. Ki Türkiye dahil olmak üzere Avrupa ülkelerinin ortalamasına bakıldığında yetişkin popülasyonun %40-65 arasının BKİ’ne göre fazla kilolu ve obez kategorisine girdiğini (Marques et al., 2017) düşünecek olursak bu aslında oldukça fazla sayıda bir insan demek.
_
💁🏻‍♀️İnanışın aksine, insanları kiloları ya da yeme tarzlarıyla ilgili ayıplamak, eleştirmek ve dışlamanın işe yaramadığı çalışmalarca gösterilmiş durumda (Tomiyama et al., 2014). Aksine bu tutumun fazla kilolu kişide stres yarattığı ve kişinin fazla yemesine ya da fiziksel aktiviteden uzak durmasına neden olduğu çalışmalarda gösterilmiş (Schvey et al., 2011).
_
📚Kilo önyargısı çalışmalarda,
Negatif beden algısı,
Bedenden memnuniyetsizlik,
Düşük özgüven,
Değersizlik ve yalnızlık hissi,
Depresyon, anksiyete ve diğer psikolojik durumlar,
Anormal yeme davranışları,
Fiziksel aktiviteden kaçınma,
Stres kaynaklı sağlık sıkıntıları,
Ve Sağlık alanında yardım almaktan, doktora görünmekten kaçınmayla ilişkilendiriliyor.
_
👨🏻‍⚕️İlk maddeler oldukça açık olsa da son maddeyi biraz daha açıklamak istedim, fazla kilolu bir birey elim ağrıyor diye doktora gittiğinde genellikle daha eliyle ilgilenilmeden kilo ver denmesi durumu maalesef çok yaygın ve fazla kilolu insanların bir süre sonra bu muhabbete maruz kalmak istemedikleri için doktor görmekten kaçınmaya başladıkları biliniyor.
_
📝Genel Kaynak: WHO – Weight Bias and Obesity Stigma, 2017
_
Sonraki postta devam 👀

Instagram post 2235876380435085741_3239191

🍍 Geçen gün dinlediğim bir konuşmada, bir psikolog bebeklerin yürümeye başlamadan önce aşağı yukarı 200 kere düştüğünden ama asla pes etmediğinden kendini yargılamadığından ve kalkıp tekrar denediğinden ama ne oluyorsa oluyor ve yetişkinliğe geldiğimizde birkaç düşmeden ya da belki de ilk düşmeden sonra pes edecek noktaya geldiğimizden bahsediyordu.
_
🤔 Bu konuşma bana aslında çok uzun zamandır düşündüğüm hatta 1-2 sene önce aynı bu örnek üzerinden sadece 200 sayısı olmadan yazdığım bir konuyu hatırlattı. Bence yetişkinliğe geldiğimizde bizi aşağı çeken şey, düşmenin kendisi değil. Düşmeyeceğimiz inancıyla yola çıkmamız. Bu inanç belki egomuzdan belki başka bir yerden geliyordur tam olarak bilmiyorum.
_
💁🏻‍♀️ Ama konu ne olursa olsun, insan olarak bocalamadan, zorlanmadan sahip olmaya değer hiçbir şeye sahip olmadık bu hayatta. Yürümeyi öğrenmek, konuşmayı öğrenmek, insan ilişkileri, dersler, kariyer, yabancı bir dil... Ya da başka şeyler, bocalamadan hiçbir şeyi başarmadık. Başaracağımızı da beklemedik.
_
🤔 Peki konu beslenme, hareket ya da sağlıklı hayat namına değiştirmeye çalıştığımız diğer şeyler olduğunda niye bocalamayı normal görmüyoruz? Niye bu kadar kolay pes ediyoruz? Niye kendimize inancımız yok? Düşe kalka yürümeyi öğrenen biz değil miydik? Bunu kendimize sormamızda yarar var bence...
_
Herkese hedefleri doğrultusunda bocaladığı güzel bir hafta dilerim 💕#iyibesleniyihisset
_
🍍 Credit: @catherinejkim