İyi Beslen İyi Hisset

Tarifler

13/11/2017

Fırında Elmalı Tarçınlı Yulaf

tarifler

14/08/2017

Omlet Tart

tarifler

07/07/2017

Fırında Baharatlı Karışık Sebze

tarifler

29/05/2017

Kookoo Sabzi (Kuku Sabzi)

tarifler

24/02/2017

Seed Mix (Tohum Çekirdek Karışımı)

tarifler

31/12/2016

Yulaflı Yüksek Proteinli Pancake

tarifler

30/11/2016

Atıştırmalık Baharatlı Nohut

tarifler

31/10/2016

Bezelye Salatası

tarifler

1
2
3
4

Yazılar

19

Nis

Volümetrik Beslenme

Volümetrik beslenme, 1990’lı yıllarda araştırılmaya başlanan ve bilimsel literatüre giren, 2000’li ...
10

Mar

Duygusal Yeme

Duygusal yeme nedir? Bir insanın bir duygu kaynaklı olarak bir şeyler yemeye yönelmesine duygusal...
18

Şub

Intermittent Fasting – Aralıklı Oruç

Intermittent Fasting / IF (aralıklı oruç) son zamanlarda popüler olan beslenme yöntemlerinden biri, ...
06

Şub

Meyve Şekeri Fruktoz

Son zamanlarda sıklıkla sorulan konulardan biri, meyve şekeri. “Eklenti şeker”le alakalı bilincin ge...

Instagram

*Her gün 4 öğün yaptığınızı varsayarsak.

*Her gün 4 öğün yaptığınızı varsayarsak.
_
Bazı öğünler daha fazla yersiniz, bazı öğünler daha az. Bazı öğünler daha “sağlıklı” yersiniz, bazı öğünler daha “sağlıksız”. Ama o bir öğün için “bozdum” demeye değmez çünkü bozulacak bir şey yok. Nasıl bir sınavda bir soruyu yapamadığınızda pes edip sınavdan çıkmıyorsanız, tüm soruları cevaplamayı bırakmıyorsanız, beslenme de aynen böyle aslında devam ediyor. Bozulacak bir şey yok. Bazı öğünler daha istediğiniz gibi geçer bazı öğünler daha istemediğiniz gibi. Önemli olan büyük resimde % üzerinden durumun nasıl göründüğü. Beslenmede geçer not kesinlikle %100 değil, bu sağlıksız derecede mükemmeliyetçi olmaya itiyor bireyleri ve bu da hiç sürdürülebilir olmuyor.
_
Pire için yorgan yakmayacağınız gibi tek bir öğün için de “bozdum” düşüncesine girmeyin 😇 #cerenyavuz

Bu postu @dilan.cyknutrition yazdı. Danışanlar

Bu postu @dilan.cyknutrition yazdı.

Danışanlarıma hedeflerini sorduğumda çok da seyrek olmayan bir sıklıkta şu cevap alıyorum: “diğer insanlar gibi normal bir şekilde yemek yemek istiyorum”. Bunun üzerine “normal”in onlar için ne demek olduğu üzerine epey bir konuşuyoruz. Mutlak bir normal var mı yoksa her kişinin kendine göre bir normali mi var, bu ayrımın farkına varmak bence.

Herhangi bir konuda yeni bir sürece başladığımızda neyi, neden istediğimizi ve aslında gerçekten neyi hedeflediğimizi bir gözden geçirmek gerekiyor. Hedefim bana uygun mu, gerçekten bunu istiyor muyum, kendimi memnun etmek için mi yoksa çevremdekileri mutlu etmek için mi bu yola giriyorum, ailemin ya da arkadaşlarımın etkisinde mi kalıyorum gibi soruları kendimize yöneltmek bizi ihtiyacımız olan tarafa doğrı götürmeye yardımcı olabilir.

Aralıklı oruç, ketojenik diyet, eliminasyon diyeti gibi dönemsel popülerliği tavan yapmış, herkes tarafından konuşulan ve uygulanan ya da uygulanmaya çalışılan uygulamalar, bazı kişilere iyi gelse de size iyi gelmeyebilir, yiyeceklerle aranızdaki ilişkiyi bozabilir, sizi yorgun, halsiz ya da kapana kısılmış hissettirebilir yani sizin için doğru ya da normal olmayabilir. Ama genellikle bu gibi durumlarda insanlar kendilerine özşefkatle yaklaşarak bu uygulama bana iyi gelmiyor artık buna devam etmeyeceğim demek yerine kendine daha sert davranmayı, kendini başarısız, iradesiz, sorunlu ya da yetersiz olarak etiketlemeyi tercih ediyorlar. Fakat aslında sorun sizde değil, sizin normaliniz olmayan ve size uymayan o uygulamada :)

Unutmamak gerekiyor ki hepimizin hayatı, çalışma şartları/saatleri, sevdiğimiz/sevmediğimiz besinler, sağlık problemleri, yaşı, kilosu vb. özellikleri oldukça farklı. Yukarıda da söylediğim gibi bu kadar farklılık içinde mutlak bir normali kabul etmemiz ve hepimizin ona sorunsuz uyum sağlamasını beklemek hiç gerçekçi değil. Yani en baştan beri söylemeye çalıştığım; herkesin “normal”i kendine aslında bunu görmek ve bunu iyileştirmeye odaklanmak lazım :)

Son bir ay içinde iki ülkedeki iki dövmecimle y

Son bir ay içinde iki ülkedeki iki dövmecimle yaşadığım iki olay beni baya düşündürdü ve bunun üzerinden bir şey anlatmak istedim...
_
Geçen ay İstanbul'dayken herhalde 6-7 senedir gittiğim dövmecime, başka bir dövme yaptırmak için gitmiştim ve bu esnada ufacık bir şekilde elimin yan kenarına iki kelime yazdırmak istediğimi söyledim. Cevabı direkt olarak sana oraya dövme yapmam oldu ve o bölgede boyanın iyi tutmayabileceğini, dağılabileceğini, renk eşitsizliği olma ihtimalinin yüksek olduğunu ve sonrasında kötü görünebileceğini hiç risk almamamı tavsiye ettiğini söyledi. Tamam dedim, konu kapandı ve bu fikirden vazgeçtim.
_
Bu olaydan birkaç hafta sonra, dün İngiltere'de 4-5 senedir gittiğim dövmecime başka bir dövme yaptırmak için gittim. -bu ara çok dövme yaptırıyorum evet, kolumdaki bir bölgeyi tamamlamak istiyorum, neyse- Hazır oradayken (ve randevu için 2 ay beklemişken) boynumun yanına ufacık bir güneş çizmesini istediğimi söyledim. Senelerdir en az 5-6 tane çok daha büyük dövmemi yapmış olan dövmeci, emin misin diye en az 3 kere sordu. Evet dedim. Sonrasında bu sahip olduğun tüm dövmelerden çok daha görünür olacak dedi ve potansiyel olarak yaratabileceği etkilerin farkında mısın diye ekledi. Ben de bunun farkında olduğumu ve artık hayatımın şu noktasında bunu çok da umursamadığımı söyledim ve bu konuşmaların sonunda, tamam 18 yaşında değilsin, senelerdir dövme yaptırıyorsun ve ne istediğini biliyorsun diyip dövmeyi yaptı. İşin komiği, bozuk para kadar ufacık ve incecik bir dövmeden bahsediyoruz. (devam 👇🏻)

Uzun zaman önce bir danışanıma seansta yiyecek

Uzun zaman önce bir danışanıma seansta yiyeceklerle ilgili yedikçe daha fazla zevk alıyorum düşüncesinin aslında ne kadar sorunlu bir düşünce olduğunu anlatmak isterken aklıma Pac-Man metaforu gelmişti. Takipçilerimin çoğunluğu yaşıtım gruptan oluştuğu için, çoğumuzun öyle ya da böyle bu oyunu tecrübe ettiğini tahmin ediyorum fakat yine de bilmeyenler için anlatayım, labirent gibi bir yerde yönettiğiniz noktaları yiyen bir karakter var ve o noktaları yiyip bitirdikçe sonraki seviyeye geçiyoruz ve her seviyede yeniden yenilecek yepyeni noktalar oluşuyor (oyun bitiyor mu ondan emin değilim, o kadar sebat edememişim herhalde çocukluğumda). Yani uzun lafın kısası oyunda siz yedikçe yemeye devam edebileceğiniz yeni şeyler çıkıyor ve bu böyle bir sonsuzluğa devam ediyor...
_
Daha fazla yiyeyim ve daha fazla zevk alayım düşüncesi de aslında bizi benzer bir noktaya itiyor. Ama bir fark var, biz yedikçe ve yeni level'a geçtikçe yeni noktalar çıkmasına gerek yok. Yer gök zaten hep zaten nokta dolu ve noktalar bitmiyor. İnsanlık tarihinin yiyeceğe ulaşımı en kolay ve yiyeceklerin en bol olduğu döneminde yaşıyoruz kuşkusuz. Her yerde sayısız yiyecek var.
_
Farkındalıkla yiyen kişilerin yakından bildiği gibi, yediğimiz yiyeceğin tadı bir noktadan sonra bize o kadar da güzel gelmez çünkü tat tomurcuklarımız o tattan yorulur ve yediğimiz yiyeceğin tadını o kadar da iyi alamamaya başlarız, fakat bize aslında o anda durdurmayıp daha fazla yediren ya daha fazla yiyerek daha fazla zevk alacağımız ya da bir daha o yiyeceği bulamayacağımız ya da yemememiz gerektiği düşüncesidir. (devam 👇🏻) #cerenyavuz

Hayat yaşadığımız anların peşpeşe sıralan

Hayat yaşadığımız anların peşpeşe sıralanmasından oluşan, çoğumuzun ne zaman noktalanacağını bilmediği bir devamlılık. Bu devamlılıkta yaşadığımız anları ne kadar anda ve keyfini çıkararak geçirdiğimiz hayat kalitemizi belirleyen temel noktalardan biri. Birçok kişinin yaşadığı ana odaklanmasını güçleştiren konuların başında yiyeceklerle ve bedenleriyle ilgili olan kaygıları geliyor... Peki yiyeceklerle ilgili "iyi" "kötü" etiketlemelerinden ve kaygılardan arınsak, yiyeceklerle ve bedenimizle barışsak ve yiyeceklerle daha sağlıklı bir ilişkimiz olsa sizce de hayat kalitemiz ciddi şekilde artmaz mıydı?
_
Yiyeceklerle sağlıklı bir ilişki, her yiyeceğin beslenmenize dahil olabileceğini bilmek, hiçbir yiyecekten ya da içerikten korkmamak, istediğiniz tatmin olduğunuz noktada durabilmek, yediğiniz şeyin ve o anın gerçekten tadını çıkarmak ve sonrasında suçluluk ya da pişmanlık duymamak demek bana göre. Sağlık sektöründe çalışan kişilerde yiyeceklerle sağlıksız bir ilişki maalesef yaygınlıkla görülüyor. Hatta yeme bozuklukları ve bozulmuş yeme davranışları da bu alanda çalışanlarda genel topluma göre çok daha yaygın olarak görülüyor, bu konuda yapılmış bilimsel araştırmalar da mevcut... Kişinin uzman olarak kendisinin yiyeceklerle sağlıksız bir ilişkisinin olmasıysa farkında olmadan onunla çalışan kişilere de zarar verebildiğini düşünüyorum. Tüm bu sebeplerle de aslında özellikle bu alanda çalışan kişilerin yiyeceklerle daha sağlıklı ve "iyi" "kötü"den uzak, dengeli bir ilişkileri olmasının çok önemli olduğunu düşünüyorum. Öbür türlü toplumun çoğunluğunun yiyeceklerle sağlıklı bir ilişkiye kavuşması mümkün gözükmüyor çünkü.
_
Fotoğraf birkaç ay önce Paris'ten. Elimde ünlü şef @cedricgrolet'nin yerfıstıklı cookie'si var. Evet ben bir beslenme uzmanıyım ve bu tarz yiyecekleri de canım istediğinde keyifle yiyorum 🍪😋 (devam 👇🏻) #cerenyavuz

Bu postu @dilan.cyknutrition yazdı. _ Yeni çalı

Bu postu @dilan.cyknutrition yazdı.
_
Yeni çalışmaya başladığım danışanlarıma evde kek, börek, kurabiye vb. unlu mamul pişer mi diye sorduğumda çoğunlukla şu cevabı alıyorum. “Çok sık olmaz, haftada bir ya da 10 günde bir AMA sağlıklı tarifler uyguluyorum fit kek, fit kurabiye yapıyorum”. Bu cevap, bu besinleri evde yaptığı için kişinin kendini suçlu hissetmemesi veya benim onları “yargılamamam” adına savunma içgüdüsüyle verilen bir cevaptı aslında. Bugüne kadar gerek başvurdukları uzman tarafından gerek çevrelerinde bulunan eş, dost, akraba tarafından o kadar çok yargılanmışlardı ki bu besinleri yedikleri için haliyle bana söylerken de korkuyla söylüyorlardı. Bazen düşünüyorum acaba biz anne/baba evinde bildiğimiz buğday unuyla yapılan keklerle, poğaçalarla, kurabiyelerle büyüyen son nesil miydik? Ne değişti de bu besinler bu kadar korkutucu oldu hala bazen anlamakta güçlük çekiyorum. Mevcut pazar ve gıda endüstrisi desek konu uzar gider o yüzden oralara girmeyelim şimdi... Soru şu, kilo vermek ya da kilo kontrolü adına bu “sağlıklı” alternatifleri yapmak gerçekten şart mı?
_
Bir örnek üzerinden ilerleyelim. Başak, kilo vermek istiyor ve bu süreçte de canı kurabiye çekti. Ama “diyette” olduğu için sağlıklı bir kurabiye yapmak istedi çünkü daha az kalori almak istiyor, “diyeti bozulmasın” istiyor. İnternette badem unlu bir kurabiye tarifi buldu ve onu yapmaya karar verdi. 1 su bardağı badem unu, 4 kaşık pudra şekeri, 1 yumurta, 100 gr tereyağı ve tuzu karıştırdı. 10 eşit parçaya böldü ve her bir kurabiye yaklaşık olarak 176 kaloriye denk geldi. Başak tadını çok beğenmediği ama daha az kalori içerdiğini düşündüğü o kurabiyeleri birkaç öğünde yedi.
_
Peki Başak “fit/sağlıklı” bir kurabiye değil de buğday unuyla yapılan gerçekten sevdiği ve özlediği bir kurabiye yapsaydı ne olurdu, düşündüğü gibi hemen kilo mu alırdı gerçekten? Biraz daha yakından bakalım... Başak, 2 su bardağı buğday unu, 1 tatlı kaşığı şeker, 1 yumurta, 100 gr tereyağı ve tuzu karıştırsa ve 10 eşit parçaya bölse. Aaa o da ne!? Her bir kurabiye yaklaşık olarak 188 kaloriye denk geldi. Peki Başak gerçekten iki kurabiye arasındaki 12 kalori fark ile mi kilo verecek? Tabii ki hayır. (devam👇🏻)